Sloop en nieuwbouw in de Kievitstraat.
In Hengstdijk staan al enige tijd de woningen aan de Kievitstraat 2-10 leeg. Voor veel dorpsbewoners zijn ze een stille herinnering aan een straat die ooit volop bewoond was. Nu komt er beweging: er is een officiële aanvraag ingediend voor de sloop van deze panden en de bouw van nieuwe woningen op dezelfde plek.
Het gaat niet alleen om stenen en muren – dit project raakt ook de leefbaarheid van ons dorp. Nieuwe woningen kunnen jonge gezinnen aantrekken en zorgen voor frisse energie in de gemeenschap. Tegelijkertijd moet er rekening worden gehouden met de natuur. Zo is in de aanvraag opgenomen dat de gewone dwergvleermuis, een beschermde soort, mogelijk verstoord wordt. Dat betekent dat er maatregelen nodig zijn om deze dieren te beschermen, bijvoorbeeld door het plaatsen van vleermuiskasten of het plannen van werkzaamheden buiten hun actieve seizoen.
De provincie Zeeland behandelt de aanvraag en zal later een besluit publiceren. Pas dan wordt duidelijk of en onder welke voorwaarden de sloop en nieuwbouw doorgang kunnen vinden. Voor bewoners van Hengstdijk is dit dus een belangrijk moment: het kan het straatbeeld veranderen en nieuwe kansen bieden voor de toekomst van ons dorp.
De overheid voert momenteel de campagne “Bereid je voor op een noodsituatie”. De meeste huishoudens hebben inmiddels het informatieboekje ontvangen. Daarin staan praktische adviezen om jezelf en je gezin in ieder geval de eerste 72 uur van een noodsituatie te kunnen redden. Een belangrijk onderdeel daarvan is het samenstellen van een noodpakket.
Wat opvalt, is dat veel bedrijven hier direct op zijn ingesprongen. Zij bieden kant-en-klare pakketten aan — vaak tegen hoge prijzen en met spullen die niet altijd nodig zijn. Denk bijvoorbeeld aan waterzuiveringstabletten, waarvoor specialistische kennis vereist is en die in de meeste situaties overbodig zijn.
Gelukkig kun je zelf eenvoudig een goed noodpakket samenstellen. De Consumentenbond geeft op haar website duidelijke informatie over wat er écht in hoort en hoe je dit het beste kunt aanpakken. Zo ben je voorbereid zonder onnodige kosten te maken.
Klik hier
voor de informatie op de website van de consumentenbond.
Ook deze week bruist Dorpscentrum De Schuur weer van de gezelligheid en activiteiten:
Vandaag, maandag 8 december: De bar is geopend van 19:00 tot 22:00 uur. Kom langs voor een kop koffie, een drankje en een goed gesprek in een ontspannen sfeer. Een mooie gelegenheid om samen te genieten en bij te praten.
Woensdag: De KBO organiseert een gezellige bingomiddag. Altijd goed voor spanning, plezier en misschien een mooie prijs.
Donderdag: We schuiven weer aan bij de buurttafel. Een moment om samen te eten, verhalen te delen en elkaar beter te leren kennen.
Zaterdag: Hoogtepunt van de week, de Kersthappening! Het dorpscentrum wordt omgetoverd tot een sfeervolle plek vol lichtjes, lekkernijen en ontmoetingen. Mis het niet!
Vanuit de polder: winterstilte met uitzicht.
Het is december, en dat zie je aan alles in de polder. De velden liggen er stil en kaal bij, de bomen hebben hun bladeren losgelaten, en de lucht hangt grijs boven het landschap. Sommigen noemen het somber, maar wie goed kijkt, ziet juist de ingetogen schoonheid van dit seizoen. De rust, de ruimte, en het spel van lijnen en vormen dat pas zichtbaar wordt als de natuur zich terugtrekt.
Vanaf het pad tussen de knotwilgen ontvouwt zich een bijzonder uitzicht: de Catharinakerk, fier en statig, steekt boven het dorpssilhouet uit. Nu de bomen hun bladerdek hebben verloren, komt het kerkgebouw ineens veel prominenter in beeld. De toren wijst als een vertrouwd baken naar de hemel, een herinnering aan de geschiedenis en het hart van Hengstdijk.
Een wandelaar trekt langzaam voorbij, de voetstappen dempen in de vochtige aarde. Geen haast, geen drukte — alleen de stilte van de polder en het zachte ruisen van de wind tussen de takken. Het is een moment om even stil te staan, om te kijken en te waarderen wat er is. Want ook in de winter draagt de polder verhalen, en de Catharinakerk is er één van.
Zo wordt een eenvoudige wandeling een klein ritueel: een groet aan het dorp, een blik op het verleden, en een stap in het nu. Vanuit de polder, waar de wereld even stil lijkt te staan, maar waar alles toch in beweging blijft.
De bietencampagne is al over de helft, hele bergen bieten liggen op het eind van de Oostdijk te wachten. Het is van belang dat de suikerbieten vlug verwerkt worden, het suikergehalte loopt na de oogst snel terug, gelukkig is er nog niet zo veel kans op nachtvorst, ook dat zou de opbrengst niet ten goede komen.
We verwachten dan ook dat ze snel getransporteerd worden naar de suikerfabriek in Dinteloord.
Vrijdag werd er weer gekaart in het dorpscentrum. Eddy stuurde ons de uitslag:
Er waren geen liefhebbers voor het bieden, dus werd er door de 14 aanwezigen gejokerd. Na een spannende strijd kwam de volgende uitslag naar voren:
1. Tanja
2. Ronny
3. Lizet.
Op voorheen de Westvogel Hoeve was het vrijdag een drukte van belang. Eén van de bijgebouwen werd het slachtoffer van de sloophamer. De verdere plannen over de invulling van het erf zijn ons nog niet bekend, we zijn wel benieuwd. Toch zien we nu wel dat door de ruimte die ontstaan is, het uitzicht op de Vogel er alleen maar beter op wordt.
Je loopt door de Putting, tussen het riet en de wilgen, en ineens duikt hij op: een containerschip. Niet zomaar een boot, maar een varend flatgebouw, compleet met verdiepingen en balkonzicht op de schorren. Hij schuift traag voorbij, alsof hij zich verontschuldigt voor zijn formaat. Jij denkt: wat doet dat ding hier, midden in het landschap? Alsof iemand per ongeluk een stukje Rotterdam in de Schelde heeft laten vallen. Toch heeft het iets geruststellends: de wereld beweegt, ook als jij stilstaat. En als hij uit beeld glijdt, blijft alleen het riet nog ruisen. De stilte keert terug, alsof het schip een droom was. En jij wandelt verder, met een glimlach en een verhaal voor straks aan de keukentafel.
Want zeg nou zelf: waar anders dan in Hengstdijk vaart de wereld zó door je achtertuin?
Het zijn de laatste runderen die we nog in de Putting zien en ook zij worden opgehaald.
Het wordt er heel drassig, de dagen worden korter en kouder, het gras groeit niet meer dus komt er ook een gebrek aan voedsel voor de dieren. We zien ze net opgehaald worden, op de Tasdijk staat al een warme stal op hen te wachten.
We kijken er nu al naar uit hoe ze weer van blijdschap zullen dansen als ze volgend voorjaar terugkomen in de Putting.
Enkele jaren geleden was Thea van Soelen, een kunstenares uit het Walcherse, één van de deelnemende exposanten. In de vrije uurtjes die ze hier in dat weekend was, maakte ze, geïnspireerd door de kunst in de kerk, wat tekeningen van de Heilige Catharina. De resultaten zijn hier achtergebleven en willen we graag delen.
Om een indruk te krijgen van het werk van Thea
klik dan even naar haar website.
In deze nieuwsbrief o.a. het artikel "Wat is de betekenis van de kaarsen op een adventskrans?":
De duisternis en de kou van de winter staan al eeuwenlang symbool voor het kwaad, voor onrecht en verwarring. Een vlam kan, hoe klein hij ook is, de duisternis verjagen. Het licht van de vier kaarsen wijst op de stappen naar het volle licht van de kerstnacht. Gods Zoon, het Licht van de wereld, komt met de boodschap dat niet de duisternis en de dood, maar het licht en het leven overwinnen.
Catharinakerk: Kinderkerk op zondag 14 december van 11.00 uur tot ongeveer 12.00 uur. We horen het verhaal van Maria en de engel en hebben een knutselwerkje.
Klik hier voor de volledige versie.
De bloemschikkers hadden de opdracht als basis te zorgen voor een mooie tak bijvoorbeeld wat snoeiafval van de magnolia. Nou dat is heus wel een zoektocht geworden en de meesten hebben dan toch voor een alternatief moeten kiezen. Alle creativiteit is ingezet en vooral dankzij de fleurige bloemen die gebruikt zijn, is het voor ieder toch weer goed gekomen en werden het stuk voor stuk prachtige bloemwerken. Net als elke keer weer.
Klik hier voor enkele foto's.
Zoals eerder aangekondigd staat zaterdag 13 december helemaal in het teken van de Kersthappening in ons dorpscentrum. Inmiddels is het volledige programma bekend en dat belooft een evenement vol gezelligheid, warmte en verrassingen te worden.
Het dorpscentrum wordt omgetoverd tot een sfeervolle plek met lichtjes en kerstdecoraties. Voor de kinderen zijn er leuke activiteiten en knutselhoekjes, terwijl volwassenen kunnen genieten van lekkernijen, een drankje en natuurlijk de gezellige ontmoetingen die bij deze tijd van het jaar horen.
Hoogtepunt is het bezoek van de kerstman zelf. Hij maakt tijd voor een praatje, een foto en misschien zelfs een klein cadeautje. Jong en oud kunnen hem ontmoeten en samen de kerstsfeer beleven.
Kortom: het belooft een feestelijke dag te worden waarin ons dorp samenkomt om de kerstperiode in te luiden. Zet de datum dus alvast in je agenda en kom langs om mee te genieten van dit warme samenzijn.
Klik hier voor de flyer.
Een oude traditie is toch wel het schrijven van kerstgroeten. Als Sinterklaas het land uit is, gaan de kaarten op de bus. Met de verdere digitalisering zal dit gebruik in de komende generaties wel veranderen, vooralsnog houden wij het nog even vol.
In die afgelopen 50 jaar is er wel wat veranderd: een vriend die verhuisde en familieleden die ons zijn ontvallen. Zo aan het eind van het jaar is het goed om daar dan even bij stil te staan.
Een van de mooiste plekjes om te wandelen blijft toch de Karnemelkstraat. Deze weg vormt een geliefde wandelroute vanuit Hengstdijk en de grote camping De Vogel, langs het natuurgebied. De vele wilgen langs de straat geven het landschap een karakteristiek en fraai aanzicht.
In het eerste deel van de Karnemelkstraat zijn echter al heel wat wilgen verdwenen, door schade tijdens maaiwerkzaamheden of ander onheil. Vanuit de dorpsraad klinkt daarom de oproep aan het waterschap om de lege plekken opnieuw te beplanten met jonge wilgentenen. Daarbij wordt gevraagd om de jonge aanplant te beschermen tegen onbedoeld maaien, bijvoorbeeld door enkele paaltjes te plaatsen.
Verder staat er langs de route een bankje dat duidelijk aan vervanging toe is. Het zou mooi zijn als ook dit onderdeel wordt meegenomen. We hopen dat het waterschap positief reageert op dit verzoek en de nodige stappen zet om de Karnemelkstraat weer in volle glorie te herstellen.
Altijd wel handig een abonnement je hebt er geen omkijken naar. De krant bijvoorbeeld, die valt in de ochtend steevast om 4.15 uur in de bus. In de zomer in het zwembad, daar is een abonnement zeker een aanrader, je hoeft aan de kassa niet in de rij te wachten.
Tegenwoordig kun je overal een abonnement op nemen, we komen een aanbieding voor een abonnement voor de hoge nood tegen: een abonnement op wc papier. Je zit nooit meer zonder en het zou nog bijdragen aan een duurzame wereld ook.
Hier hebben we nog even onze twijfels of dit het ideale abonnement voor ons is. Het kleinste kamertje zelf is bij ons de plek waar we de problemen ervaren en wie zorgt daar voor de bevoorrading?
We leven in een tijd waarin je pols meer weet dan je hoofd. De smartwatch, dat kleine computertje dat je vertelt hoeveel stappen je hebt gezet, hoe vaak je hart heeft geklopt en of je vannacht wel genoeg hebt gesnurkt. Handig, zeggen ze. Noodzakelijk, beweren sommigen. Maar eerlijk: soms lijkt het meer op een digitale schoolmeester die je dag begint met een onvoldoende.
Neem de slaapfunctie. Je wordt wakker, fris en fruitig, klaar om de wereld te veroveren. En dan zegt dat ding: “Te weinig diepe slaap.” Pats, daar gaat je humeur. Je dacht dat je uitgerust was, maar volgens je pols ben je een wandelend slaaptekort. Wie nog geen ochtendhumeur had, krijgt het cadeau van zijn horloge.
En dan die data-stress. Je loopt een rondje door het dorp, voelt je goed, en ineens trilt je pols: “Nog 3.000 stappen te gaan.” Alsof je hond ineens roept: “We zijn pas halverwege, baas!” Voor je het weet ben je niet meer gewoon aan het wandelen, maar aan het marcheren voor de statistieken. Het dorp denkt dat je training voor de Vierdaagse doet, maar eigenlijk probeer je alleen je horloge tevreden te stellen.
Het mooiste is nog dat de smartwatch alles registreert, behalve de dingen die écht belangrijk zijn. Hij weet dat je hartslag stijgt bij traplopen, maar niet dat je buurman je net een mop vertelde waardoor je dubbel lag van het lachen. Hij meet je stress, maar niet dat die komt van het horloge zelf. En hij telt je stappen, maar niet de keren dat je terugloopt omdat je de sleutel weer eens vergeten bent.
Misschien moeten we het simpel houden: een kop koffie, een praatje, en een wandeling zonder digitale scheidsrechter. Want soms is het heerlijk om gewoon wakker te worden zonder dat je pols zegt dat je eigenlijk nog in bed had moeten liggen.
Het is alweer enkele jaren geleden dat er in Hengstdijk een kindercarnaval werd gevierd. De feestcommissie wil dit vrolijke dorpsfeest graag volgend jaar nieuw leven inblazen, mits er voldoende belangstelling is.
Tijdens de Sinterklaasviering in De Schuur heeft het Feestcomité Hengstdijk een flyer verspreid om te peilen of er nog interesse bestaat voor een kindercarnaval in het dorp. Omdat niet iedereen op die manier bereikt kon worden, is de flyer ook te vinden op de Facebookpagina van De Schuur én hier op de website.
Wie mee wil doen of zijn mening wil geven, kan de flyer invullen en in de brievenbus van De Schuur doen, of digitaal doorsturen naar: fchengstdijk@delta.nl
Hopelijk komen er genoeg reacties binnen, zodat we dit kleurrijke feest weer in ere kunnen herstellen. Want een kindercarnaval terug in Hengstdijk – dat zou toch prachtig zijn.
Klik hier voor de flyer.
Eerder hadden we een artikel over de benzinepompen in het dorp.
In een krantenartikel van 30 november 1994 werd duidelijk dat de voormalige benzinepomp aan de Plevierstraat ook een keerzijde had. De grond bij nummer 23 bleek zo ernstig vervuild dat het een gezondheidsrisico vormde voor de bewoners.
Al in 1992 wees een eerste bodemonderzoek op benzinevervuiling in de grond en het grondwater. Bij een vervolgonderzoek werden boringen en peilbuizen geplaatst — alleen niet ín de woning, omdat de eigenaar zijn plavuizen liever intact hield. Daarom werd via sleuven gewerkt.
De uitkomst was zorgwekkend: de bodem bevatte hoge concentraties aromatische koolwaterstoffen en minerale olie. Ook het grondwater was sterk vervuild. Vooral onder woning 23 was de situatie ernstig; bij nummer 21 viel het mee.
Volgens de provincie moest de locatie worden gesaneerd. Maar omdat de vervuiling nog niet volledig was afgebakend, volgde eerst een aanvullend onderzoek — kosten: 15.000 gulden. De gemeente Hontenisse moest dat bedrag ophoesten, bovenop de eerder toegezegde dertig mille.
Een herinnering dat zelfs een dorpspomp sporen kan nalaten, niet alleen in het geheugen, maar ook in de bodem.
Van Eddy ontvingen we de uitslag van het kaarten van afgelopen zaterdag. Op de zaterdagmiddag, direct na het feestelijke bezoek van Sinterklaas in De Schuur, was het tijd voor de kaarting. Met maar liefst 34 deelnemers zat de sfeer er goed in. De pepernoten en andere lekkernijen stonden uitnodigend op de toog, zodat iedereen naar hartenlust kon pakken. Ook de hapjes ontbraken niet, waardoor het een gezellige en smakelijke middag werd.
De strijd aan de tafels leverde de volgende uitslagen op:
Jokeraars: 1e prijs voor Corry, 2e voor Marleen en 3e voor Jeanneke.
Bieders: 1e prijs voor Jef, 2e voor Johan en 3e voor Ad.
Na de prijsuitreiking volgde een spannende tombola met prachtige en bruikbare prijzen. Elk lot hield de spanning erin tot de allerlaatste trekking.
De volgende zaterdagkaarting staat gepland op 27 december, opnieuw met een feestelijke tombola. En tussendoor zijn er natuurlijk nog twee vrijdagkaartingen, waarvan je hier tijdig de details leest.
Gisteren was het zover: Sinterklaas bracht een feestelijk bezoek aan Hengstdijk. In het dorpscentrum werd hij met open armen ontvangen door jong en oud. De rode mijter, de witte baard, de pieten in hun kleurrijke pakken, het was alsof de magie van vroeger weer even tastbaar werd.
Zoals altijd was alles tot in de puntjes geregeld, met dank aan de onvermoeibare vrijwilligers. Terwijl de ouderen genoten van een kopje koffie of thee met iets lekkers erbij, vulde de grote zaal zich met kinderstemmen, spanning en vrolijkheid. Er werd gelachen, gezongen, geglimlacht
, en natuurlijk druk geraden wat er in de zak zat. En ook de laatste
puzzelstukjes zijn gevonden.
Een ochtend vol warmte, ontmoeting en een vleugje magie.
Klik hier voor het fotoalbum.
Wie deze dagen het fietspad bij Hengstdijk op wil, wordt eerst aangekeken door een onverwachte bewoner: een krokodil. Niet eentje uit de Westerschelde, maar een plastic exemplaar met open bek, strategisch geplaatst bovenop het informatiebord met de kaart van Zeeuws-Vlaanderen. Alsof hij de route wil bewaken of gewoon zin had in een frisse neus.
Wie hem daar heeft neergezet? Geen idee. Waarom? Misschien juist daarom. Want soms is een grapje zonder uitleg precies wat een dorp nodig heeft. Een onverwachte glimlach, een moment van verwondering, een krokodil op een plek waar je hem niet verwacht.
Dus mocht je vandaag niets te doen hebben en het leuk vinden: ga eens kijken. Hij zit er
misschien nog. En wie weet, als je goed luistert, hoor je hem zachtjes grommen: “Welkom in Hengstdijk.”
Rosita bedankt.
Vandaag is de eerste zondag van de advent.
We zitten in de donkere dagen voor kerst, zijn op zoek naar licht. In de kerk wordt in deze adventtijd elke zondag een kaarsje meer op de adventskrans aangestoken. In landen om ons heen is advent een grotere traditie, compleet met adventskalender en het aan elkaar toewensen van een goede advent.
Wij wensen onze bezoekers een goede eerste advent toe.
In de jaren ’70 kende Hengstdijk nog een bloeiende middenstand.
Zelfs voor een tankbeurt hoefde je het dorp niet uit: in de Plevierstraat kon je terecht bij twee pompen, van de heren Van Gassen en Van Dijk. Een volle tank was toen nog een dorpsaangelegenheid, een praatje, een handgeschreven bon, en een geur van olie die je nu alleen nog in musea tegenkomt.
Wat hier verder opvalt is de prijs: fl 22,17 voor 32 liter diesel. Dat is nog geen gulden per liter.
We kunnen het ons haast niet meer voorstellen, zeker niet met de huidige prijzen aan de pomp. Maar toen was het gewoon,
net als de pompbediende die je kende bij naam.
De ziekteverwekkers hangen in de lucht. Door hoesten en niezen geven we luchtweginfecties aan elkaar door.
Vorige week de coronaprik gehaald, een poosje terug de griepprik. We hadden even de illusie dat we tegen alle kwalen beschermd waren. Des te groter de teleurstelling nu de hele familie met een virusje in bed ligt. We hopen dat het snotteren vlug ophoudt en tot die tijd blijven we maar even voorzichtig, we willen niemand aansteken.
Soms duikt er ineens een herinnering op uit je jeugd. Deze week ging het bij ons over de Koetjesreep, dit eenvoudige chocolaatje dat vroeger in menig broodtrommel belandde. Bestaat die eigenlijk nog?
Jawel hoor: de reep leeft nog steeds! Online vonden we een pakje met twaalf stuks. De verpakking oogt moderner, het logo wat strakker, maar de smaak… die is niet helemaal zoals we ons die herinneren. Misschien ligt dat aan ons geheugen, misschien aan de tijd die voorbij is.
Een stukje geschiedenis:
De Koetjesreep zag het levenslicht vlak na de Tweede Wereldoorlog, toen cacao schaars was. De fabriek Promena Boon & Comp. in Wormerveer bedacht een slimme oplossing: een reep met weinig cacao, officieel een cacaofantasie. Omdat het gehalte te laag was, mocht hij volgens de wet niet eens “chocolade” heten. Toch groeide de reep uit tot een klassieker.
In 1999 verhuisde de productie naar België, nadat de Belgian Chocolate Group het merk overnam. Daarmee kreeg de Koetjesreep een tweede leven, en dus kunnen we vandaag nog steeds een hap nemen uit dit stukje Nederlandse snoepgeschiedenis.
Pannenkoeken lekker, weinig ingrediënten, gemakkelijk te maken.
Zaterdag 29 november vieren we Sint Pannekoek. Een feestdag die door Jan Kruis in de strip Jan Jans en de Kinderen in 1986 verzonnen is. Toen opgepakt en inmiddels op diverse plekken in Nederland een echte traditie. In Hengstdijk misschien nog niet echt in zwang, maar wellicht een reden om zaterdag pannenkoeken te bakken. Wij wensen u nu alvast en vrolijke en gezegende Sint Pannekoek.
Klik hier voor de website van Sint Pannekoek.
In deze nieuwsbrief o.a. het artikel "In het Licht van de Advent":
De advent als periode van hoop, stilte en innerlijke voorbereiding biedt een tegenwicht aan de hectiek en het geweld om ons heen. Het beeld van het Licht dat met Kerst geboren wordt, is zó krachtig - een herinnering dat zelfs in de donkerste tijden iets nieuws en goeds kan ontstaan.
We leven in een wereld die snakt naar vrede. Oorlogen, onrust en verharding laten ons voelen hoe kwetsbaar het goede is. Juist in die situaties nodigt de advent ons uit om stil te worden, ons hart te openen en opnieuw te verlangen naar het Licht dat met Kerst geboren wordt.
Voor Hengstdijk zijn er geen bijzonderheden te vermelden.
Klik hier voor de volledige versie.
Je ziet ze niet vaak in de zomer, maar zodra de kou zijn intrede doet, duiken ze ineens weer op: de vogels die onze tuinen afspeuren naar voedsel. Deze week kregen we onverwacht bezoek van een botvink. Met zijn bescheiden kleuren en scherpe blik zat hij even stil genoeg om hem te kunnen fotograferen.
Het was al een tijd geleden dat we er eentje zagen. In de warme maanden lijken ze zich schuil te houden, maar nu de herfst zijn laatste blaadjes loslaat, komen ze weer tevoorschijn. Een klein moment van natuur dichtbij huis, zomaar tussen de takken.
Wie weet wie er nog meer langskomt, nu de winter nadert.
Van Miriam kennen we vooral haar schilderijen, maar ook keramiek en beeldhouwwerk behoorden tot haar creatieve vaardigheden. Onlangs ontvingen we twee keramiekstukken die zij in het verleden heeft gemaakt.
Miriam vertelt hierover: “Het zwart-witte werk is mij bijzonder dierbaar. Zoals je ziet is het een doos met een deksel. Wanneer je goed kijkt, ontdek je gezichten – zowel aan de voorkant als bovenop. Dat thema keert steeds terug in mijn werk.
Helaas ben ik volledig gestopt met keramiek door rugklachten; het werd te zwaar voor me. Gelukkig heb ik mijn schilderijen nog.”
Klik hier voor een overzicht van de kunstwerken van Miriam gemaakt van keramiek.
Het sinterklaasfeest is al eeuwen oud, maar elke generatie beleeft het op zijn eigen manier. De eerste officiële intocht in Nederland vond plaats in Venray in 1888, en sinds 1952 zien we de Sint elk jaar op televisie. Toch zijn het vaak de kleine dorpsmomenten die het meest bijblijven.
In ons archief vonden we een foto uit 1968: Sinterklaas op bezoek bij de school in Pauluspolder. Geen grootse intocht met camera’s en boten, maar een eenvoudig
lokaal vol gespannen kinderen, kloppende hartjes en handen die niet konden wachten om pepernoten te graaien. De mijter was indrukwekkend, de baard misschien wat scheef, maar voor de kinderen was hij de echte Sint.
Wie goed kijkt, ziet de blikken van verwachting en misschien zelfs een vleugje ondeugd bij de pieten. Het is een beeld dat ons eraan herinnert dat Sinterklaas niet alleen een traditie is, maar ook een stukje dorpsgeschiedenis.
Of de Sint toen ook zijn paard in de klas parkeerde, dat vertelt de foto ons niet.
Klik hier voor de foto.
Toen de wind nog met de hand werd gemeten.
Er was een tijd dat we de wind nog met de hand maten. Geen apps, geen weerstations, geen satellieten. Gewoon een hand uit het raam, een natte vinger in de lucht, en een blik naar de waslijn.
De oude buurman had er een systeem voor. Hij stak zijn pink omhoog en riep dan: “Noordoosten, kracht drie. Goed weer voor groost.” Niemand wist wat dat betekende, maar het klonk overtuigend.
Op school leerden we windkracht aan de hand van dorpsvoorwerpen:
Kracht 1: de kippen lopen nog recht.
Kracht 4: de was wapperde als verkiezingsfolders.
Kracht 7: de kabouters houden hun muts vast.
Kracht 9: de duiven vliegen achteruit.
En als het écht stormde, dan zei men: “Het waait zo hard dat zelfs de wind moe is.”
Tegenwoordig hebben we apps die zeggen: 43 km/u, gevoelstemperatuur 2 graden, windstoten tot 56. Maar niemand voelt dat. We kijken op ons scherm, knikken, en blijven binnen.
Misschien moeten we terug naar de hand. Naar de natte vinger, de waslijn, de kip. Want de wind is geen getal. Het is een dorpsgenoot die langswaait, soms zacht, soms woest, maar altijd met een boodschap.
En als je goed luistert, hoor je hem fluisteren: “Doe een sjaal om, jongen. Het is november.”
Afgelopen vrijdag werd er weer gekaart in het dorpscentrum. In totaal waren er 16 deelnemers, waarvan 12 jokeraars en 4 spelers die voor het bieden kozen.
Uitslag jokeren:
1. Lon
2. Marleen
3. Goedelief
Uitslag bieden:
1. Jozef
2. Kees
3. Jos.
Soms zijn het niet de grote feesten of bijzondere gebeurtenissen die ons dorp dragen, maar juist de kleine tradities. Een koffieuurtje op donderdagmiddag, een kaartavond in De Schuur, of het samenkomen aan de bar op maandagavond. Het zijn momenten die misschien eenvoudig lijken, maar ze vormen het hart van Hengstdijk.
Wie binnenloopt, merkt het meteen: de warmte van een praatje, een lach om een kaartspel, of gewoon de stilte van een kop koffie die gedeeld wordt. Het zijn gewoontes die zich herhalen, week na week, jaar na jaar. En juist daardoor geven ze houvast.
In een tijd waarin alles sneller lijkt te gaan, zijn deze kleine tradities een anker. Ze herinneren ons eraan dat verbondenheid niet altijd groots hoeft te zijn. Soms is het genoeg om even samen te zitten, een verhaal te delen, of een spelletje te spelen.
Misschien is dat wel de grootste rijkdom van ons dorp: dat we elkaar blijven vinden in de kleine dingen. Want achter elke kop koffie, achter elke kaart, schuilt een stukje warmte dat Hengstdijk tot Hengstdijk maakt.
Aanstaande vrijdag is het weer zover: Black Friday. Je kunt er niet omheen – reclames vliegen je op het internet en op tv om de oren. En alsof dat nog niet genoeg is, stuurt elke webshop waar je ooit een theelepel hebt besteld je nu een mail met “onmisbare” aanbiedingen.
Maar pas op: niet alles wat glimt is goud. Google zegt het zelf: veel kortingen zijn misleidend. Winkels verhogen soms eerst de prijs, om daarna een “megakorting” te kunnen tonen. Zo lijkt die broodrooster ineens een koopje, terwijl hij vorige week nog goedkoper was. Het is dus slim om prijzen vooraf te vergelijken.
Natuurlijk, er zijn wél echte deals te vinden – vooral bij elektronica en huishoudelijke apparaten. Maar laat je niet gek maken: een derde stofzuiger in de kast maakt je huis niet schoner.
En dan de pakketbezorgers… die verdienen eigenlijk een lintje. Terwijl wij ons afvragen of we écht een nieuwe tv nodig hebben, slepen zij zich suf met dozen. December is voor hen geen feestmaand, maar een survivaltocht met karton en plakband.
Dus: koop gerust iets leuks, maar denk eraan dat de beste deal misschien gewoon een kop koffie bij de buurman is – zonder verzendkosten en met gratis gezelligheid.
Sinterklaas is weer in het land — en dat nieuws is ook doorgedrongen tot de kabouters in de Kievitstraat. Ze hebben bezoek gehad, zoveel is zeker. Want ineens lagen er cadeautjes in het gras, keurig ingepakt en precies op maat.
De kabouters mogen ze pas openmaken op zaterdag 29 november, als de Sint opnieuw naar Hengstdijk komt voor zijn feestelijke bezoek aan het dorpscentrum. Tot die tijd wordt er druk geraden: wat zou erin zitten? Een mini mijter? Een kabouterboek? Of gewoon een heleboel pepernoten?
Wie langsloopt, mag gerust even meegenieten van de voorpret. Maar pas op: kabouters zijn nieuwsgierig, en ze houden alles in de gaten.
In oktober leek het wel alsof de paddenstoelen uit de grond sprongen. Overal doken ze op: in bermen, tuinen, bosranden en zelfs tussen de stoeptegels. Nu de winter dichterbij komt, worden het er langzaam weer minder. Toch blijven ze verrassen — met hun vormen, kleuren en soms zelfs geuren.
We genieten er altijd van als we er eentje tegenkomen, al weten we zelden wat voor soort het is. We hebben ons er nooit echt in verdiept, maar misschien wordt het tijd om daar verandering in te brengen. Op de website van Staatsbosbeheer kun je een leuke quiz doen om je paddenstoelenkennis te testen. Wie weet herken je straks de vliegenzwam van de bundelzwam, of ontdek je dat je al vaker een eekhoorntjesbrood hebt gezien dan je dacht.
Klik hier voor de quiz.
Begin deze maand besteedden we al aandacht aan de vogelgriep. Inmiddels is er ook in onze gemeente een besmetting vastgesteld: in Terhole. Rondom deze locatie geldt nu een vervoersverbod binnen een straal van 10 kilometer. Dat betekent dat er vanuit bedrijven en particuliere houders in deze zone geen vogels, broedeieren of consumptie-eieren mogen worden vervoerd.
Het verbod is ingesteld om verdere verspreiding van het virus te voorkomen en de pluimveesector te beschermen. Voor veel inwoners lijkt het misschien een ver-van-mijn-bed-maatregel, maar de impact kan groot zijn: hobbyhouders, boeren en handelaren moeten zich strikt aan de regels houden. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) houdt toezicht op de naleving.
De situatie herinnert ons eraan dat vogelgriep niet alleen een landelijke kwestie is, maar ook dichtbij kan komen. Alertheid en samenwerking zijn daarom van belang, zodat de gevolgen voor mens en dier zoveel mogelijk beperkt blijven.
Wie geintresseerd is in de regelgeving kan deze
hier bekijken.
Van Tiny kregen we enkele foto’s van de koersbalbijeenkomst deze week. Hoewel het sportieve element centraal stond, werden de sociale contacten zeker niet vergeten. Dit keer viel het koersbal samen met het koffieuurtje, wat in de pauze voor extra levendigheid zorgde. Op deze donderdagmiddag mochten we enkele onverwachte gasten uit Eeklo en Amsterdam verwelkomen. Ze hadden van het koffieuurtje gehoord via deze site. We hopen jullie volgende keer weer te zien.
Tiny bedankt.
Het markante gebouw in Sas van Gent, de Cuyperskerk, stamt uit dezelfde tijd als onze Catharinakerk en is in dezelfde stijl opgetrokken. Genoemd naar de architect die ook het ontwerp van de kerk maakte, heeft het sinds 2013 een nieuwe bestemming gekregen: van kerk naar markthal.
Woensdag brachten twintig leden van de KBO er een bezoek. Bij aankomst werden we gastvrij ontvangen met een keuze uit kippensoep of pompoensoep, gevolgd door smakelijk belegde broodjes en koffie of thee. Daarna maakten
ze een wandeling door de voormalige kerk, waar nu diverse winkeltjes gevestigd zijn, van bakkerij en slagerij tot bloemen- en cadeauzaak.
Enkele deelnemers reden na afloop nog door naar de Baeckermat in Westdorpe voor een laatste kop koffie. Het werd een gezellige middag vol ontmoeting en sfeer. Dankzij de foto’s van Tiny en Rosita kunnen ook wij meegenieten van dit geslaagde uitje. Bedankt!
In deze nieuwsbrief o.a. het artikel "Terugblikken en vooruitkijken":
Met het feest van Christus Koning komt ons kerkelijk jaar weer tot zijn eind. “Wat gaat het allemaal snel”, is wat we daar dan op kunnen laten volgen. En dan zeggen we geen woord te veel of verkeerd… Het gaat snel, de dagen, de weken, de jaren. En toch: tegelijkertijd heeft alles zijn tijd, hebben alle dingen hun uur. Er worden mensen geboren, er sterven mensen. Zo was het altijd en zo is het nog steeds. Er is niets nieuws onder de zon.
Catharinakerk: maandag 24 november 19.00 uur: feest van de H. Catharina, woord- en communieviering.
Klik hier voor de volledige versie.
Waarschijnlijk door het spelen met vuurwerk is er woensdagavond een brandje ontstaan in een heg aan de Norbertijnenstraat. Omwonenden merkten het vuur snel op en schakelden direct de hulpdiensten in. De brandweer van Vogelwaarde was snel ter plaatse en had het vuur binnen korte tijd onder controle. Dankzij hun snelle optreden bleef de schade beperkt en raakte niemand gewond. De vlammen trokken wel even de aandacht in de straat, waar enkele buurtbewoners toekeken hoe de brandweer kordaat te werk ging. Een kleine schrik, maar gelukkig met een goede afloop.(Eddy bedankt)
Het was weer zover: de jaarlijkse coronaprik. Dit keer voor iedereen vanaf zestig jaar en de bekende risicogroepen. En ja hoor, Hengstdijk stond eergisteren op de lijst.
Bij de priklocatie leek het wel een dorpsreünie. Je kon bijna de stoelen in een kring zetten en koffie inschenken, zoveel bekenden kwamen we tegen. Het leek minder op een medische afspraak en meer op een gezellige bijeenkomst met een prik als toegift.
Dat er veel 60 plussers in Hengstdijk wonen was duidelijk zichtbaar.
En eerlijk is eerlijk: als je zo samenkomt voor een prik, dan voelt het bijna als een dorpsactiviteit. Alleen zonder tombola, maar mét een pleister.
In Nederland lijkt alles vanzelfsprekend: stroom, water, internet. Maar wat als dat ineens wegvalt? De campagne Denk vooruit wil ons wakker schudden. Niet met doemscenario’s, maar met praktische tips die paniek voorkomen.
Vanaf 25 november ontvangt ieder huishouden een informatieboekje met duidelijke aanwijzingen: stel een noodpakket samen, maak een noodplan en praat erover met je buren. Want wie voorbereid is, kan niet alleen zichzelf helpen, maar ook anderen.
Een radio op batterijen, wat eten en drinken, een zaklamp, het klinkt simpel, maar kan in een noodsituatie het verschil maken. Vooruitdenken is geen angst, het is juist kracht.
De boodschap is helder: wat jij vandaag doet, maakt ons morgen sterker.
Klik hier voor de website van "Denk vooruit".
Op zaterdag 13 december organiseert het feestcomité Hengstdijk een sfeervolle Kersthappening. Een gezellige bijeenkomst vol lichtjes, lekkers en ontmoeting, voor jong en oud.
Zet de datum alvast in je agenda, want het belooft een feestelijke dag te worden.
Meer informatie volgt binnenkort via een flyer aan huis, op de Facebookpagina van De Schuur en op deze website.
Niet alleen de meesjes en mussen weten de vetbolletjes in onze tuin te vinden. Gisteren kregen we onverwacht bezoek van een bonte specht, die zich met zichtbaar enthousiasme tegoed deed aan de traktatie. Het was een mooi gezicht: zijn rood-zwarte verenkleed stak fel af tegen de grauwe novemberlucht, en met zijn kenmerkende tik-tik-tik werkte hij zich door de bolletjes heen alsof hij haast had.
We hadden helaas geen fototoestel van formaat bij de hand, dus de beelden zijn wat korrelig en bewogen, maar het moment zelf was te bijzonder om niet te delen. Soms is het niet de scherpte van de foto, maar de charme van het bezoek dat telt.
Een tijdje geleden meldden we al dat de kaartagenda
voor 2026 was toegevoegd aan de activiteitenpagina. Inmiddels zijn er, door diverse omstandigheden, enkele wijzigingen doorgevoerd. De aangepaste versie van de agenda staat nu online en is terug te vinden op de activiteitenpagina.
Klik hier voor het overzicht van 2026.
In dit expressieve acrylschilderij van Miriam ontmoeten we een oude dame die zich niets aantrekt van de tijd. Haar rode stippenhoed, felrode bril en bonte jurk stralen eigenzinnigheid en levenslust uit.
De turquoise jas met oranje knopen en een gele broche geven haar een bijna theatrale flair, terwijl het rode kralensnoer haar uitstraling afrondt met een vleugje nostalgie. Haar grijze haren steken eigenwijs uit onder de hoed, alsof ze elk moment een grap kan maken. In haar hand bungelt een klein tasje, alsof ze net op weg is naar een feestje of een dorpsbijeenkomst. De lichtgele achtergrond laat haar figuur nog meer spreken: een ode aan karakter, kleur en het plezier van ouder worden.
Belangstelling hebben we, een fashion goeroe zijn we beslist niet, toch kunnen we niet om de streepjes heen deze winter. De dagen worden korter, avonden frisser, het wordt tijd dat we de kledingkast induiken, tijd voor de warmere stoffen en de laagjes.
De klassiekers blijven sowieso, toch zien we tussen de stijlvolle en comfortabele mode veel streepjes en dan ook nog in aardtinten. Of het straatbeeld met al die bruine streepjescodes er echt vrolijker op gaat worden? Dat valt nog even te bezien.
Onder de Linde: November, de maand van niks en nat.
Het is november en dat is natuurlijk geen nieuws, maar misschien wel de minst aantrekkelijke maand van het jaar. Je vertrekt in het donker, je komt thuis in het donker, en daartussen tikt de regen tegen de ramen alsof hij een abonnement heeft. De dagen zijn grijs, de lucht is grijs, en zelfs de kat kijkt somber uit het raam.
De meeste mensen kijken uit naar december, de feestmaand. Maar november is net dat saaie voorprogramma waar je niet om gevraagd hebt. Als je van feestdagen houdt, moet je nog even geduld hebben. En als je er niet van houdt, kun je alvast beginnen met hikken tegen de reclames die je vertellen dat je gezellig moet doen. Gezelligheid op bestelling, alsof je het bij de supermarkt naast de spruitjes kunt kopen.
En toch heeft november zijn eigen charme. Het is de maand waarin je ontdekt dat je regenjas niet waterdicht is, dat je fietslicht het precies vandaag begeeft, en dat je buurman ineens besluit om zijn kerstverlichting al op te hangen. Daar sta je dan, in je natte jas, terwijl zijn tuin knippert als een discotheek.
Kinderen proberen nog een keer een sneeuwpop te maken van drie modderballen, volwassenen doen alsof ze het leuk vinden om “lekker binnen te zitten”, en de duiven op de dakrand kijken neer op al dat gestuntel met een blik van: wij hebben tenminste veren.
Misschien is dat het geheim van november: het is de maand waarin je nergens iets van hoeft te verwachten. Geen groot feest, geen zon, geen schaatsbaan. Alleen jij, een kop lauwe koffie, en de wetenschap dat zelfs de regen een keer opraakt. En als dat niet gebeurt, kun je altijd nog een bingo organiseren met de druppels op het raam.
Echte liefhebbers zijn we niet, toch hebben we altijd wel een fles in huis. Want wat zou een garnalencocktail zonder whiskysaus zijn? Daarvan zijn we dan weer wél grote fans.
In Clinge pakken ze het komend weekend heel anders aan: daar bouwen ze een heel festival rond whisky. Proeven, praten, genieten, en wie weet ontdek je ineens dat je toch een liefhebber bent.
Klik hier voor meer informatie over het festival.
Van Rob uit
Amsterdam ontvingen we een reactie op het artikel "Toen alles nog langs de deur kwam."
Toen alles langs de deur kwam. Dat was niet alleen in Hengstdijk, maar ook in andere dorpen en steden zoals in Amsterdam het geval. Mijn moeder, Angela van Buijten was in oktober 1940 vanuit Hengstdijk naar Amsterdam getogen om daar bij het gezin van Fons Derijcke als kindermeisje te zorgen voor Ferry en Jan en later ook voor Marie-Louise. Maar al gauw stond ze in de winkel, waar melk, boter, kaas en eieren e.d. werden verkocht.
Fons ging dagelijks langs bij klanten in de omliggende straten. Maar het was niet zo dat hij gewoon de hele route kon lopen. Klanten konden aangeven hoe laat ze hun bestelling wilden hebben bezorgd. Dus bezorgde hij de bestelling van mevrouw Jansen op nummer 19 bijvoorbeeld om 8.00 u. en bij haar bovenbuurvrouw om 11.00 u. Gelukkig is dat later veranderd, want het was geen doen.
En wat er in mijn jeugdjaren (jaren 50) allemaal niet door de straat kwam: naast de melkboer ook de vuilnisman twee keer per week; de visvrouw die er net zo vettig uitzag als haar bokkingen; de bakker; opa Duppie die zomers met zijn ijskar langskwam en 's winters met aanmaakhout voor de kolenkachel; de hoedenman die met een flink aantal dozen op zijn rug zijn rondje maakte; de scharensliep, de schillenman met paard en wagen;'de Volendammers, een klein blaasorkestje die dubbeltjes of kwartjes, gewikkeld in een stukje krantenpapier, kregen toegeworpen, net als de orgelman.
Dat kon allemaal, omdat de meeste vrouwen toen nog huisvrouw waren en bijna altijd thuis waren. Het barstte overigen in de straat van de kinderen; vaak uit grote gezinnen. En omdat er nog maar heel weinig auto's waren, was er volop speelruimte voor het knikkeren, tollen, pijltjes schieten, stoeprandje en 's winters voor het maken van sneeuwpoppen, glijbanen en sneeuwballen gooien.
Nu in deze tijd zijn er nog maar weinig kinderen, werken en/of studeren de meeste bewoners, maar barst het van de fietsen, waarvan meer dan de helft nauwelijks of niet wordt gebruikt. De tijden zijn veranderd. Toen hadden mensen veel contact met elkaar, ook in de kleine winkeltjes in de buurt. Nu staart bijna iedereen op z'n smartphone en ziet men elkaar amper nog. Van samenleven naar individualiteit. Het zij zo, maar of het goed is voor ons samenleven?
Rob bedankt.
Zo nu en dan duikt de vraag op: heeft hengstdijk.eu eigenlijk wel invloed op het dorpsleven? Is het de moeite waard om de website te blijven onderhouden?
Wie naar de cijfers kijkt, ziet meteen dat het antwoord duidelijk is. De bezoekersaantallen liegen er niet om. Natuurlijk gaat het om het totaal van alle pagina’s die onder de server vallen – van hengstdijk.eu en hengstdijk.info tot de websites van verenigingen en de Catharinakerk – maar het beeld is helder: wie de inwoners van Hengstdijk en omgeving wil bereiken, kan niet om hengstdijk.eu heen.
Dat blijkt ook uit de pieken. Rond de viering van de 100ste verjaardag zagen we een opvallend groot aantal bezoekers. En soms springt er een datum uit waarvan we de reden niet direct kunnen achterhalen – een stille herinnering dat de website leeft en dat mensen ons weten te vinden.
Toen je nog toestemming moest vragen om in een huis te wonen.
In 1959 was het niet vanzelfsprekend dat je zomaar in een woning kon trekken, zelfs niet als je eigenaar was. Een officieel document uit dat jaar, afkomstig van de gemeente Hontenisse, laat zien hoe streng de regels waren. De vergunning, afgegeven aan de heer.... voor het pand aan de Cloosterstraat 39 in Kloosterzande, bevestigt dat de woning geschikt was voor bewoning. Zonder deze toestemming mocht het huis niet in gebruik worden genomen.
Woningwet als fundament
De basis voor deze regelgeving lag in de Woningwet van 1901. Die wet moest een einde maken aan ongezonde en onveilige woonomstandigheden. Gemeenten kregen de taak om woningen te inspecteren en pas na goedkeuring mocht een woning worden bewoond. Dat gold voor nieuwbouw, verbouw én bestaande woningen. De beoordeling was helder: geschikt, tijdelijk geschikt, of ongeschikt voor bewoning.
Een stempel van de burgemeester
Het document uit 1959 is ondertekend door de burgemeester en de gemeentesecretaris. Het vermeldt ook dat de vergunning binnen 30 dagen moest worden ingediend bij de Woninginspectie. Een extra controle dus, bovenop de gemeentelijke goedkeuring. De procedure was strikt, maar bedoeld om de volksgezondheid te beschermen.
Van controle naar vertrouwen
Vandaag de dag is zo’n vergunning niet meer nodig voor bestaande woningen. Alleen bij nieuwbouw of ingrijpende verbouwingen moet je nog langs de gemeente. De controle is vervangen door vertrouwen, al blijven er regels bestaan voor veiligheid en duurzaamheid.
Een blik terug
Het document van …. is meer dan een vergunning, het is een venster op een tijd waarin wonen nog een officiële toestemming vereiste. Een herinnering aan hoe zorgvuldig men vroeger omging met de kwaliteit van het wonen. En een mooi voorbeeld van hoe bureaucratie soms ook bescherming bood.
Maandag 17 november:
Maandag heet de bar in het dorpscentrum je van harte welkom voor een gezellige avond. De deuren gaan open om 19:00 uur en we blijven open tot 22 uur. Het is de ideale plek om na het werk of na een drukke dag even tot rust te komen, een drankje te doen en bij te praten met dorpsgenoten.
Of je nu komt voor een warme sfeer, een goed gesprek of gewoon een moment voor jezelf, iedereen is van harte uitgenodigd. We kijken ernaar uit om je maandagavond in het dorpscentrum te mogen ontvangen.
Donderdag 20 nov:
Op donderdag is er een gezellige koffiemiddag voor iedereen uit het dorp en omstreken. Tussen 14:00 uur en 16:00 uur ben je van harte welkom om binnen te lopen voor een kop koffie, een praatje en een ontspannen moment in een warme, vriendelijke sfeer.
Het is een mooie gelegenheid om andere dorpsbewoners te ontmoeten, even bij te kletsen of gewoon rustig te genieten van een lekkere koffie. Iedereen is welkom – of je nu alleen komt, met vrienden of even wilt aansluiten na een wandeling of boodschap.
Tot donderdagmiddag in De Schuur.
Vrijdag 21 november:
Vrijdag zijn de deuren van onze gezellige bar in het dorpscentrum open. Vanaf 19:00 uur ben je van harte welkom om binnen te lopen voor een drankje, een hapje, een goed gesprek of gewoon een moment van ontspanning na het eind van de werkweek.
Daarnaast is er van de jokerclub een kaarting. Iedereen die graag een potje Jokeren of Bieden speelt, kan aansluiten,ervaren spelers én beginners zijn van harte welkom. Het is de ideale gelegenheid om in een ontspannen sfeer samen te komen, bij te praten en het tegen elkaar op te nemen in een leuke kaartwedstrijd.
De bar vormt al jaren een ontmoetingsplek voor dorpsgenoten van alle leeftijden, en met de kaarting erbij is er voor ieder wat wils. Kom langs en ervaar de vertrouwde gezelligheid van het dorpscentrum. We kijken ernaar uit je te zien.
Vrijdag werd er weer gekaart in het dorpscentrum. Eddy stuurde ons de uitslag: de opkomst was dit keer wat mager, met slechts 15 deelnemers zelfs de laagste van het jaar. Toch bleef de sfeer goed, want ook met een kleine groep
is het leuk kaarten.
Uitslag bieden:
1. Alain
2. Adrie
3. Jack
Uitslag jokeren:
1. Yvonne
2. Georgette
3. Ingrid.
De volgende kaarting is aanstaande vrijdagavond en daarna op zaterdag 27 november met tombola.
Gisteren stond de Catharinakerk in het teken van de jaarlijkse Hubertusviering. Maar liefst 85 bezoekers vulden de kerkbanken, van de allerkleinsten – de jongste was slechts drie weken oud – tot de vertrouwde gezichten uit het dorp.
De klanken van het Eerste Zeeuwse Jachthoornkorps gaven de viering een indrukwekkende en plechtige omlijsting, waarbij traditie en muziek prachtig samenvloeiden. Na afloop bleef de warmte van het samenzijn hangen tijdens een gezellige nazit.
Een viering die niet alleen de patroonheilige eerde, maar ook de verbondenheid van ons dorp opnieuw zichtbaar maakte.
Er was een tijd dat de wereld aan huis kwam. De melkboer klonk met zijn flessen, de groenteman riep zijn waar, en de slager bracht het vlees tot aan de keukendeur. Geen apps, geen bezorgdiensten, maar vaste gezichten met vaste routes. Je kende hun stemmen, hun karretjes, hun humeur bij regen. Kinderen renden naar buiten voor een snoepje, ouderen maakten een praatje over het weer. De straat was een winkel, de voordeur een toonbank. Alles ging trager, maar niets werd vergeten. Want wie langs de deur kwam, bracht meer dan spullen, hij bracht leven, nieuws, en een beetje verbondenheid.
En als je geluk had, een extra aardappel voor de stamppot.
Hoe ziet de gemeente Hulst er in 2050 uit? Daarover gaat het toekomstplan Land van Hulst 2050. Het beschrijft hoe onze leefomgeving – alles wat je buiten ziet, hoort, ruikt en voelt – zich de komende decennia kan ontwikkelen.
Wat maakt Hulst uniek? Het landschap, de gezellige dorpen en de rust van het buitengebied. Die balans willen we behouden én versterken. Het plan vormt de basis voor keuzes over wonen, werken, vervoer, natuur, landbouw, energie, voorzieningen, onderwijs en zorg.
Het is een flinke visie van zo’n zestig pagina’s, maar wie erin duikt krijgt een helder beeld van waar we met elkaar naartoe willen. Een toekomst waarin Hulst leefbaar, duurzaam en herkenbaar blijft, voor onszelf én voor de generaties na ons. (Bron: Gemeente Hulst)
Klik hier voor het document.
De opdracht was vrij simpel: een bloemstuk met een paar bijzondere takken en een waterval. De houder voor het steekschuim varieerde nogal, de keuze voor de takken was niet voor iedereen dezelfde, de gebruikte bloemen evenmin. De resultaten waren dan ook heel divers, wel allemaal omhooggaand en de kleurencombinaties bij ieder wel heel goed getroffen. Alle bloemschikkers kunnen de komende weken weer genieten en trots zijn op een prachtig bloemwerk.
Klik hier voor het fotoalbum.
In deze nieuwsbrief o.a. het artikel "Caritas is op zoek naar maatjes voor Schuldhulpmaatje":
Onze Caritas H. Maria Sterre der Zee is medeoprichter van SchuldHulpMaatje Hulst. Dat gebeurde in 2018 samen met de protestantse gemeente Oosthoek én de gemeente Hulst. SchuldHulpMaatje bestaat volledig uit vrijwilligers. De maatjes helpen iedereen in onze gemeente, die met financiële zorgen en schulden kampt en die om hulp vraagt.
Catharinakerk:
- Vandaag, vrijdag 14 november, 20.00 uur: H. Hubertusviering met als voorganger pastoor W. Wiertz met muzikale begeleiding door het Eerste Zeeuwse Jachthoornkorps
Klik hier voor de volledige versie.
De KBO leden waren woensdag weer bij elkaar gekomen voor een potje bingo. Met de 17 aanwezigen was het druk. Uiteraard werd er teruggekeken naar het feest voor de honderdste verjaardag van Marie. Met gebak en bonbons bij de koffie werd het feestje nog eens dunnetjes overgedaan.
De mooie prijzen bij het bingospel waren dan weer reden genoeg om de bingokaarten serieus in de gaten te houden om valse bingo’s zoveel mogelijk te vermijden.
Tiny bedankt voor de foto’s.
Je ruikt het eerder dan je het ziet. Die kruidige walm van speculaas, taaitaai en versgebakken pepernoten die zich door het dorp verspreidt alsof Sinterklaas zelf zijn oven heeft opengezet. Het is bijna 15 november, en dat betekent: dan is hij weer in het land.
In Hengstdijk geen grote intocht met boten en camera’s, maar wel een flyer in de bus, een opgewonden kinderstem bij de brievenbus, en een oma die alvast haar geheime recept voor borstplaat opzoekt. Want Sinterklaas is niet alleen een man met een mijter, hij is een seizoen. Een smaak. Een herinnering.
De winkels liggen vol met snoepgoed dat je eigenlijk alleen in november en december mag eten. Niet omdat het niet lekker is in juli, maar omdat het dan zijn magie verliest. Want wie eet er nou een chocoladeletter als de zon schijnt? Die hoort bij koude handen, warme thee en een gedicht dat nét iets te persoonlijk is.
En dan is er nog het snoep dat je nergens anders tegenkomt: schuimpjes die smelten op je tong, marsepein in de vorm van een varken, en die taaie, bijna filosofische taaitaai-poppen. Niemand weet precies wat erin zit, maar iedereen weet dat ze erbij horen.
Sinterklaas is het enige feest waarbij je blij wordt van een jute zak. Waar je hoopt dat je iets krijgt, maar stiekem ook geniet van het geven. Waar volwassenen ineens weer rijmen, en kinderen geloven dat een paard op het dak kan lopen zonder dakpannen te breken.
Dus ja, hij is weer in het land. En dat betekent: de geur van speculaas in de lucht, een chocoladeletter op tafel, en een dorp dat zich even overgeeft aan het kind in zichzelf.
Welkom Sinterklaas. We hebben u gemist.
We denken zelf goed bezig te zijn met het klimaat, het kan natuurlijk altijd beter en daarom wordt er deze week extra aandacht gevraagd tijdens de Nationale Klimaatweek.
Op de site van de gemeente lezen we dat Hulst mee doet met de Klimaatweek. Enkele tips voor het bezoeken van duurzame initiatieven binnen onze gemeente: het Repair Café, de gratis bandencheck bij de Groene Garage op het Stationsplein in Hulst of kijk hoe je duurzaam met kleding kunt omgaan in de bibliotheek van Hulst.
Klik hier voor meer informatie op de website van de gemeente.
Wanneer je 100 jaar wordt, krijg je vanzelfsprekend veel aandacht, en terecht. Het hele dorp viert mee, de burgemeester komt op bezoek, en zelfs de lokale omroep staat op de stoep.
Van Eddy ontvingen we een sfeervol verslag van de feestelijkheden rond Marie’s bijzondere mijlpaal:
Vrijdag viel de eerste post al op de mat. Niemand minder dan Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima stuurden hun felicitaties. Trots als een pauw liet Marie de kaart met handtekeningen aan iedereen zien.
Zaterdag volgde een mooie brief van de commissaris van de Koning in Zeeland, Hugo de Jonge, geboren in Zaamslag. Ook stroomden er talloze andere kaarten binnen. Soms moest Marie diep graven in haar geheugen om de afzender te plaatsen, maar vaak was het ook meteen duidelijk. “Als ik nu al zóveel kaartjes krijg, zal het maandag wel rustig blijven,” grapte ze.
Zondagmiddag werd er in besloten kring gevierd op “De Vogel”, samen met de naaste familie. Er werd heerlijk gegeten, en de hele zaal zong uit volle borst voor Marie. Een onvergetelijk moment.
Maandagochtend om 8.00 uur stond de eerste bloemist al voor de deur met een prachtige bos bloemen, en hij was zeker niet de laatste die ochtend. Rond half tien belde een jonge verslaggever aan met de vraag of hij een korte reportage mocht maken. “Van welke omroep was hij ook alweer?” vroeg Marie zich hardop af. “Oh, Omroep ZVL? Dan zal het wel goed zijn,” besloot ze met een glimlach.
Om 10.00 uur ging de bel opnieuw: de burgemeester stond op de stoep. Of ze welkom was? “Natuurlijk!” Het werd thee met gebak — vers meegebracht door dochter Lissette. De tijd vloog voorbij.
De maaltijdservice van slagerij Schneider bracht niet alleen een verse maaltijd, maar ook een fleurige bos bloemen. Kort na de middag kwam de fotografe van de PZC langs voor een mooie foto, die dinsdag in de krant zou verschijnen.
Na een korte lunch en een welverdiend dutje, vertrok Marie om 13.30 uur naar dorpscentrum De Schuur voor de feestelijke receptie, aangeboden door De Schuur en de Dorpsraad. Het was maar liefst 101 jaar geleden dat iemand in Hengstdijk de leeftijd van 100 bereikte — toen was het Betje de Wit.
Om 14.00 uur stroomde De Schuur vol. Dorpsgenoten, familie, vrienden en bekenden, ruim 130 mensen tekenden het receptieboek. De receptie was tot in de puntjes verzorgd.
Het lijkt organisatorisch allemaal zo eenvoudig en vanzelfsprekend, maar dat is het niet.
Daarom een welgemeend compliment aan al die vrijwilligers die het mogelijk hebben gemaakt om voor Marie een onvergetelijke dag te verzorgen.
Petje af !
Rond 16.00 uur liep het officiële gedeelte ten einde, maar het bleef nog lang gezellig.
Om 19.00 uur werd de feestdag afgesloten met een heilige mis in de Catharinakerk, opgedragen aan Marie’s 100ste verjaardag. Een waardige en ingetogen afsluiting van een bijzonder weekend.
Een mijlpaal om met warmte op terug te kijken. Marie, nogmaals van harte gefeliciteerd — op naar nog vele mooie jaren!
Klik hier voor een kort filmpje van zondagmiddag.
Klik hier voor het bezoek van Omroep ZVL.