Café zonder klink

Moesten jullie denken dat ik buiten wat harken in tuin niets uitvreet dan borrelen en licht beneveld stukjes tikken, dan hebben jullie het goed fout! Ik leid namelijk een zwaar dubbelleven. Behalve Barend den Belg in Hengstdijk, ben ik ook nog Barend den halve Ollander in Antwerpen. Ik hou daar - samen met een paar duizend collega’s - de stad draaiende. Een sociale activiteit beter bekend als buurtwerk. Net zoals jullie dat hier kennen, komt het veelal neer op poetsacties en het opknappen van verloederde hoekjes. Iets waar ik graag mijn creativiteit en artistieke vriendjes op loslaat. Mijn laatste wapenfeit? In de volkse Seefhoek, waar vroeger talloze cafeetjes en brouwerijen waren, hebben we van een wat vuile muur mits wat kunstig timmerwerk en een fotografische illusie een ‘nep-café’ gemaakt. Een monument zeg maar voor de teloorgegane drankgelegenheden. Het lijkt net echt, tot je ontdekt dat de klink (lees: de deurknop) ontbreekt. Dat heeft zo zijn voordelen: er is nooit hommeles en niemand vliegt er buiten. Het echte café er vlak over is er ook blij mee, want de nieuwsgierigen belanden gegarandeerd aan hun toog. Noem het beroepsmisvorming, maar…wanneer ik dan in Hengstdijk de Plevierstraat inrij en het gekke, eeuwig te koop staande huisje zie, jeuken mijn handen. Zie je het al voor je? Café ‘t hoekske bij Barend den Belg. Nep ramen en luikjes en daarachter een foto van Hengstdijkenaren gezellig aan de bar. Als er een wethouder budget voor vindt, mag hij of zij ook meespelen! Een monument voor de ongetwijfeld verdwenen cafés van weleer. Toch een idee om eens over te vergaderen mag ik denken. Ik geef ‘n rondje!