Teevee jochee

De boog kan niet altijd gespannen staan. De hele tijd de toffe uithangen, drankjes aanzeulen en de dansvloer warm houden. Het zijn altijd dezelfden die de polonaise in gang moeten trekken en zich uit de naad werken. Soms wordt een mens al dat gefeest ook wel eens beu. Dan wil een sociaal dier ook maar gewoon in zijn nest kruipen en als een zombie televisie kijken. Geen praatprogramma’s, geen spelprogramma’s waar je regels moet van kennen. Met een kater is meedenken een marteling. Nee, het liefst kijk ik naar ‘mijn film’: The Shooter. De meest idiote plot ooit met in de hoofdrol het Calvin Klein onderbroekenmodel Marky Mark als geheimagent. Heel geloofwaardige method acting allemaal. Goed voor twee uur achtervolgingen en schietpartijen. Een verhaal met ruimte voor een hazenslaapje zonder verlies van sleutelscènes. Ik heb hem minstens 30 keer gezien. Meestal word ik weer wakker wanneer Marky in een wit camouflagepak, iets wat kleuters van wc-papier zouden maken, op een sneeuwtop staat omsingeld door een stuk of vijf mannen in een strak designer pak. Vraag me niet hoe die daar geraakt zijn, want dat zou ons te ver leiden. De clou van The Shooter is dat de film een hoog haardvuur-gehalte heeft. Meer moet televisie niet zijn. Helaas geven ze deze topper niet elke week, dus moest ik me voor de volle 5 euro bij Bart Smit de dvd aanschaffen. Daarna heb ik meteen de totaal ontregelde schotelantenne van Arie neergehaald. One down zou The Shooter zeggen. Voor voetbalwedstrijden ga ik wel naar Margot in ‘t Jagershuys.