Medicijnkastje

Het bierbehang op deze webpagina ten spijt, moet ik bekennen dat ik één van de weinige niet-bierdrinkende Belgen ben. Tot mijn 17de dronk ik eigenlijk alleen maar Fristi. Daarna is het alsnog goedgekomen en heb ik de wereld van de wijn ontdekt. Alles over druivensoorten, vaten, flessen en zelfs etiketten. Uiteraard heb ik proefondervindelijk aardig wat edel druivenderivaat verzet. Fruit heeft de reputatie gezond te zijn, toch? En wij De Reu’s zijn in dat opzicht ware gezondheidsfreaks. Paps… da’s mijn vader die sinds mijn geboorte niet langer als Alex door het leven gaat, maar de helft uitmaakt van het duo ‘Mams en Paps’. Zo worden mijn ouders dan ook door iederéén genoemd. Paps dus, zweert bij de helende werking van de oerhollandse jeneverbes en bij de ontsmettende kracht van alcohol. Als goede zoon is het dan ook mijn taak om ervoor te zorgen dat hij na een lange, vermoeiende rit helemaal uit België in zijn ‘medicijnkastje’ een natuurlijke opkikker vindt. Wat moeten jullie je daar bij voorstellen? Wel, je vindt het in de keuken, het is zo’n veertig bij dertig cm in donker hout en in het deurtje zit een gekleurd glasraampje. Het moet er al héél lang hangen, want geen van de vorige bewoners heeft het meegenomen. Bovendien past er precies zo’n stenen jeneverflesje in geflankeerd door kleine tulpglaasjes. Net een alternatieve Lourdesgrot op schaal. Omdat een oudste zoon zijn stamvader uiteraard graag beresterk houdt, moet dus ten alle tijde het medicijnkastje bijgevuld worden. Moeilijk voor een jenever-leek, want er is aardig wat op de markt. De ene specialist zweert bij Wenneker, Bols, Bokma of Blankenheym, de andere wil Hooghoudt, Floryn, Wees, Goblet of Olifant! Ik zeg tegen de ‘winkeljuffrouw’ in de borrelshop gewoonweg: “ ‘t Is voor Paps”. Dan weet ze dat alleen het beste goed genoeg is.