Door Eddy de Schrijver.
Het wielercomité Hengstdijk viert zaterdag het dertig jarig bestaan.
Maar al lang daarvoor had
Hengstdijk een bekende naam opgebouwd als 'wielerdorp'. In die tijd
staken Leon Herman, Bertus Kriekaert en Emery Schelfout de kopppen bij
elkaar om eens flink uit te pakken. In 1955 was Hengstdijk de
huldigingsplaats van de vaderlandse Tour de France-renners. Direct na
aankomst in Parijs vertrok het Nederlands gezelschap onder leiding van
wijlen Kees Pellenaars naar Hengstdijk om er op een zondagmiddag
gehuldigd te worden.
"En toen stond Amsterdam wel op zijn kop. Die mensen daar hadden
natuurlijk de winnaars van het ploegenklassement graag als eerste in hun
midden gehad, maar Hengstdijk was ze voor", aldus Emery Schelfout, die
jaren deel uitmaakte van het wielercomité.
De komst van de nationale wielerploeg met daarin Gerrit Schulte en Peter
Post bracht duizenden mensen op de been. "Ik schat dat er zo'n
achtduizend mensen stonden te kijken Hengstdijk zat stampvol. Maar er
heerste een geweldige sfeer. Als ik er op terugkijk vind ik het best de
moeite waard geweest", legt Schelfout uit.
Kees Pellenaars was trouwens in Hengstdijk geen onbekende. Hij kwam er
dikwijls jagen bij de vader van wielercomité-lid Leon Hermans. "Die man
wist Pellenaars over te halen om als eerste naar Hengstdijk te komen.
Als je Amsterdam in de wielen rijdt, is dat toch geen kleinigheid",
meent Schelfout.
In 1955, 1956 en 1957 draaide de profkoers van Hengstdijk op volle toeren,
maar in die tijd ontbraken de
sponsors. " Daar had men
vroeger nog nooit van gehoord. Het was dus een groot
risico een dergelijke koers te houden. Op den duur durfden wij dat risico niet meer aan en zijn
op het houden van amateurkoersen overgegaan. Maar er speelde nog
een belangrijke reden mee.
We hadden in het dorp
een aantal feesttenten staan en die werden door de wind omvergeblazen. Het betekende zo'n beetje het faillisssement", weet
Shelfout zich
nog goed te herinneren.
De eerste profkoers was direct een groot succes. Niemand minder dan Peter Post zegevierde in' Hengstdijk.
Gerrit Schulte werd in de spurt verslagen. "Direct na afloop stak SchuIte zijn teleurstelling niet onder stoelen
of banken en hij zei dat Post nooit een goede renner zou worden. Achteraf heeft hij toch bekend
het verkeerd ingeschat te hebben", zegt meester Schelfout.
De
deelnemers aan de
profkoers werden allen door de toenmalige pastoor Bongaards op de
pastorie gezegend. Ook een complete radioploeg met de in die tijd
bekende Barend Barendse was in Hengstdijk van de partij en het verslag
van de koers werd later op de dag uitgezonden.
Toen de prof- en amateurkoersen geen haalbare kaart meer waren sloegen
andere mensen de handen ineen en vormden het huidige wielercomité.
"We wilden per se een koers houden om het dorp wat levendig te
houden. Want dorpen als Walsoorden, Ossenisse en Rapenburg hadden in die
tijd ook allemaal een volkskoers. Hengstdijk mocht niet achterblijven.
Dat was een leuke tijd. Koersjes rijden met een fietsband als
hoofdprijs. Daar werd keihard voor geknokt. Ik heb zelf ook nog
meegedaan aan die wedstrijjden. Er hing echt een goede sfeer. Daar denk
ik nog wel eens met weemoed aan terug. Die sfeer heerst er nu niet meer
al moet ik zeggen dat ik de laatste jaren toch verbetering proef. We
zijn terug op
de goede weg", zegt Van Gasssen.
Het wielercomité Hengstdijk werkt eendrachtig samen met de
Zeeuws-Vlaamse Trimfederatie. "Een samenwerking die uitstekend
verrloopt. Jammer, dat we de dameskoers van het programma hebben moeten
schrappen. Je kunt moeilijk voor tien dames een koers organiseren.
Vroeger kreeg je zo een dame op de fiets, maar dat moet je nu niet meer
proberen", meent de voorzitter, die samen met Piet Kerkhaert, Piet van
Dijk, Guido Cappaert, Hipoliet Mahu en Gerard Dankaart het huidige
bestuur van het wielercomité Hengstdijk vormt.
Zaterdag rijden de trimmmers dus weer in Hengstdijk. Deze keer om de
Grote Prijs Hengstdijk vanwege het jubileum. Om 13.30 uur gaan de
recreanten/veteranen van start en ruim een uur later is het de beurt aan
de A-trimmers met als favorieten Henk Peters, Robert Cloetens, René
Heyboer, Jan Dubbeldam, Honoré Pieters en Jean Paul Vlassenrood.